۱۶ تیر ۱۳۹۵

مریم ویولت

زنی از ایران کمانچه اش را به دوش گرفته و به لندن رفته است، آن جا با دو زن دیگر از چین و بلغارستان که هر یک با قصه‌ای مثل او هجرت کرده‌اند، همراه شده است. سازهای این سه زن در آغوش کلیسایی در قلب لندن با هم به گفت‌وگو نشسته‌اند و موسیقی دلنواز شرقی را در بطن موسیقی جز غربی طنین‌انداز کرده‌اند. نیوشا بریمانی نام یکی از این سه زن است از گروه اریفا و آواهایی از مشرق زمین.

گروه اریفا را سباستین مریک کارگردانی می‌کند. او معماری داخلی کلیسای تاریخی «یونیون چَپِل» را به زهدان زن تشبیه می‌کند و می‌گوید: انگلیس از تولیدکننده‌های آثار پرمخاطب جهان بوده و همواره جهان به صدای موسیقی ما گوش سپرده‌اند؛ حالا وقتش رسیده که ما شنونده باشیم و آغوش خود را به روی موسیقی ملل باز کنیم. اکنون سه ساز بومی از سه جای گوناگون شرق آمده‌اند و این جا در قلب لندن به زیبایی با هم گفت‌وگو می‌کنند تا ما بشنویم.

او با این توضیح که اجرای این سه ساز بومی، در بستر جاز نواخته می‌شود، می‌گوید: نوای این موسیقی از جاده‌ی ابریشم گذشته تا به این جا رسیده است. این موسیقی تلفیقی مثل جاده ی تاریخی ابریشم است. هنر زبان مشترکی است که ملت‌ها به وسیله‌ی آن می‌توانند با هم گفت‌وگو کنند و موسیقی بهترین رسانه برای این گفت‌وگو است.

اما نیوشا بریمانی کیست؟ دانش‌آموخته‌ی هنرستان موسیقی و دانشگاه عالی موسیقی که ساز نواختن را از سال ۱۳۷۴ در سن ۱۰ سالگی آغاز کرده است. آلبوم نیوش، مجموعه‌ای از آثار بی‌کلام و قطعات مدرن او با کمانچه است که با همکاری نوازندگان بنام از کشورهای مختلف مانند ایران، ارمنستان و هلند تولید شده است.

می‌شه با گل و لبخند آشنا شیم
می‌شه با هر نفس عاشق‌تر شیم
می‌خوام که دنیا خالی از جنگ و شر باشه
گریه نباشه

او سه سال است که با گروه اریفا کار می‌کند. پیش از این او کنسرت‌هایی بسیاری خارج از ایران داشته، اما همه‌ی آنها با گروههای ایرانی بوده است. تجربه‌ی کار با اریفا به کلی او را جذب کرده است. او برای نواختن سه آهنگ به گروه اریفا دعوت شده، بعد سه آهنگ هم خوانده و بعد هم ماندگار شده است. برنامه‌ریزی دقیق و نظم و هماهنگی کارهای گروه، دلیل اصلی ماندگار شدن او در این گروه بوده است.

نیوشا از نبود کمک‌های دولتی در ایران به هنرمندان گله دارد و می‌گوید این مسئله برای زنان بسیار سخت‌تر است؛ هرچند تعداد هنرمندان زن انگشت‌شمار است، زنانی که بخواهند بدون داشتن مدیر برنامه دنبال مجوز کنسرت و انتشار آلبوم برود؛ اما پیمودن این راه کار بسیار سختی است.

این فیلم گزارشی دیدنی از مریم ویولت از گروه موسیقی بین‌المللی اریفا است: